HISTORIE

Wij schrijven het jaar 59 v.Chr., Rome wil zijn noordergrenzen veilig stellen, en stuurt een jonge consul, ons beter bekent staat als Julius Caesar naar Gallië om de Kelto-Germaanse volkeren te onderwerpen en vooral om de Rijngrens te versterken tegen de opdringende Germanen die de stroom willen oversteken om zich hier te vestigen. Tussen Noordzee, Seine, Marne en Rijn wonen Belgae van Keltische oorsprong. Deze dappere stammen bieden heftig weerstand aan de Romeinse overheersers. De eerste Gallische aristocraat die zich tegen Caesar durfde te keren was Dumnorix, die later een waardige opvolger zou krijgen in de vorm van Ambiorix, die Caesar zag als z'n gevaarlijkste en meest gevreesde tegenstander. In 57 v.Chr. verslaat Caesar de Nerviërs die rond Doornik wonen. Zo vergaat het ook de Atuatuken in de streek van Namen. De Eburonen-Germani, zoals Caesar hen noemt, waren schatplichtig aan de Atuatucen die bovendien de zoon en de neef van Ambiorix als gijzelaars vasthielden. Caesar maakt een eind aan deze weinig roemvolle situatie van de Eburonen, die nu vrij en onafhankelijk worden in hun gebied tussen de Rijn en Maas.

Hun koningen, Ambiorix en Catavoculus, staan aanvankelijk dan ook niet vijandig tegenover de Romeinse bezetter. Nog geen drie jaar later, in 54 v.Chr., is heel Noord-Gallië onderworpen en zijn de Romeinen heer en meester in het gebied tot aan de Rijngrens. De taak van Caesar op het vasteland is volbracht en vervolgens gata hij op veldtocht naar Brittannië. Uit angst voor een Keltische opstand tijdens zijn afwezigheid, besluit Caesar de potentiële leiders met zich mee te nemen als gijzelaars. Onder hen bevond zich ook Dumnorix, die echter weigerde te gaan en terug vluchtte naar zijn vaderland. Caesar stuurde een troep cavaleristen achter hem aan met de opdracht Dumnorix te vermoorden als hij weigerde mee te komen, wat hij deed. Met de dood van Dumnorix werd de geest van de Keltische weerstand zelfs nog sterker. Spoedig ontstond er een grote opstand in het land van de Eburonen, in wat nu België is, onder leiding van de patriot Ambiorix. Echter, voordat Caesar naar Brittannië was vertrokken had hij zijn troepen over de gebieden moeten verspreiden, dit vanwege de door een mislukte graanoogst ontstane bevoorradingsproblemen. Zo komt het 14de legioen, onder leiding van Sabinus en Cotta, bij de Eburonen.

Kort na hun aankomst werd Caesar ervan op de hoogte gebracht, dat de Eburonen hadden geprobeerd het legerkamp te overrompelen. Sabinus en Cotta stuurden afgezanten om opheldering te vragen aan Ambiorix, hij had immers geen directe reden om aan te vallen. Immers, in de oorlog tegen de Belgae waren ze verlost van de heerschappij der Atuatucers. Het ging ze ook aanvankelijk heel goed onder het Romeinse regime. Ambiorix antwoordde dat hij 'niet zo onnozel was om te denken dat hij met zijn veel zwakkere krachten de Romeinen zou kunnen verslaan'. Hij zei dat zijn manschappen de overval op het legerkamp hadden uitgevoerd omdat 'zijn mensen zich niet tegen een gemeenschappelijk besluit van de Galliërs wilden verzetten'. Dit klonk Sabinus en Cotta zeer vreemd in de oren, daar de Galliërs bekend stonden om hun slechte onderlinge verhoudingen. Waarom zouden stammen die elkaar constant bestreden en bevochten nu opeens samenzweren? Onzeker geworden door dit bericht en door de steeds weer oprukkende Eburoonse ruiters, besloten Sabinus en Cotta alle bevelen te negeren en te verhuizen naar het nabije grote legioenkamp. Dit was precies waar Ambiorix op had zitten wachten. Toen de Romeinen een mijl of twee buiten het kamp dor een ravijn trokken, dat te smal was om er in gesloten gelederen doorheen te gaan, werden ze aangevallen door Eburoonse strijders. De Romeinen, opgesteld in carré-vorm werden omsingeld en vanaf ruime afstand beschoten. Alleen als de Romeinen uitvallen probeerden te doen, bestormden de Galliërs hen en slachtten ze af. Deze tactiek hielden ze net zolang vol tot het de legerofficieren teveel werd en onderhandelingen aanboden. Echter wanneer de afvaardiging van de Romeinen dichtbij genoeg was, hakte Ambiorix ze zonder pardon in de pan. Een woordbreuk zoals ook Caesar had gepleegd.

Na deze eerste smadelijke nederlaag van de Romeinen in Gallië zweert Caesar zich te zullen wreken en baard en haar te laten groeien tot hij deze barbaren heeft uitgeroeid. In 53 v.Chr geeft hij het bevel de uitroeiingoorlog te beginnen.

Ambiorix op zijn beurt heeft de smaak te pakken. In samenwerking met twee Belgische stammen, de Nervii en de Aduatici besloot hij op gelijke wijze te handelen met de omringende garzoenen.

Bij een, weliswaar afgeslagen, aanval op Namen slaagden ze erin een grote brand te veroorzaken in de stad. In heel Gallië besloten stammen nu hun oude rivaliteit opzij te zetten en samen te werken om zich te bevrijden van de Romeinse overheersers. Caesar's troepen trokken echter onverbiddelijk voort, alles afslachtend wat in hun weg kwam. Het hele land der Eburonen werd in zeven dagen compleet verwoest. Ambiorix kon als een van de weinigen ontsnappen en vond veiligheid bij Germanen ten oosten van de Rijn. Zijn collega Catavoculus pleegt echter, en velen met hem, zelfmoord uit angst om gewurgd te worden door de Romeinen. Ambiorix kreeg een waardige opvolger in de vorm van Vercingetorix, die de strijd tegen de Romeinen succesvol voortzette.

Het is heden ten dage niet bekend wat er met onze held Ambiorix is gebeurd...

...wat men wel weet is dat in 's lands mooiste en oudste stad, de geest van Ambiorix voort leeft!

Bestuur 2024-2025

Voorste: Freek van der Burgt

Rechterhand: Lucas van Steen

Centenheer: Lev Peijnenburg